DIY - zrób to sam

Pelargonia biało-różowa

Uprawa

Pelargonia to roślina, która jest dość prosta w uprawie i pielęgnacji. Pelargonie w naszych warunkach są wrażliwe na niską temperaturę, dlatego zazwyczaj uprawiane są w skrzynkach i donicach a nie w gruncie. Rośliny wymagają dużej ilości światła, lubi bezpośrednie nasłonecznienie z dobrą cyrkulacją powietrza. W okresie zimowym przechowujemy pelargonie w temperaturze przekraczającej 8ºC, najczęściej w piwnicach, nieogrzewanych klatkach schodowych itp. Pod koniec okresu wegetacji przycinamy roślinie pędy, ułatwia to przezimowanie. W odciętych pędów możemy uzyskać nowe sadzonki. Odcięte pędy z jednym liściem umieszczamy w glebie, nie dopuszczając do zbytniego przesychania ale tez nie przelewając roślin. Ukorzenione sadzonki przesadzamy wczesną wiosną. Na zimujących pelargoniach bardzo często pojawia się szara pleśń, zwłaszcza jak pomieszczenie w którym ją przechowujemy jest zbyt ciemno bez odpowiedniej cyrkulacji powietrza. Uprawa na zewnątrz w okresie letnim może być narażona na mszycę.

Podlewanie

Pelargonie podlewamy w okresie letnim obficie nie dopuszczając do zasychanie gleby, w okresie zimowym ograniczamy podlewanie.

Pelargonie wielkokwiatowe rozrastają się zazwyczaj z jednej łodygi. Liście ją jasnozielone, duże, nerkowate, zazwyczaj mają ząbkowane brzegi. Kwiaty zebrane w gęste baldachy, osiągające średnicę ok. 10 centymetrów. Kwiaty najczęściej koloru czerwonego, białego lub różowego. Okres kwitnienia przypada ok. maja do końca września.

Uwagi:
Pelargonie żyją dość krótko a najobficiej kwitną w drugim roku uprawy, po czym tracą na swych walorach, więc lepiej starsze rośliny usuwać. Z chorób, które najczęściej atakują pelargonie, to wirus pelargonii, objawiający się żółtymi, najpierw niewielkimi, okrągłymi a wraz z upływem czasu coraz większymi i bardziej nieregularnymi plamami na liściach i kędzierzawieniem pędów. Zarażone rośliny, musimy bezwzględnie niszczyć, bo one nie są już do uratowania. Często atakuje te kwiaty również tzw. czarna nóżka, będąca chorobą grzybową, objawiającą się gniciem u nasady głównie młodych sadzonek i siewek. Zapobiec jej możemy dezynfekując oraz przy ukorzenianiu odczekać, aby nasada sadzonki się osuszyła. Kolejną jest rdza pelargonii, powodująca żółte plamy na powierzchni i od spodu liścia. W celu zapobiegania najgroźniejszym chorobom wirusowym, musimy uważać na szkodniki, które są wektorami przenoszącymi te choroby, więc mszyce, mączniki, przędziorki muszą być jak najszybciej eliminowane. Oprócz tego są jeszcze zmiany wywołane, przez złą pielęgnację np. żółtobrunatne, skorowaciałe plamy, pojawiające się na blaszkach liściowych, są następstwem zbytniej wilgotności powietrza i podlewania; niedobór azotu objawiający się czerwonawymi przebarwieniami, a nawet stopniowym zasychaniem brzegów liści; bladozielone niewyrośnięte i bardzo delikatne liście i pędy, to następstwo, zbytniego zacienienia.