Lekko chrupiące na zewnątrz, wspaniale puszyste w środku i kuszące wzrok swym apetycznym złocistym odcieniem gofry, którym towarzyszą smakowite dodatki i pyszna polewa to deser wręcz mistrzowski. Tak, umiejętnie przyrządzone i pięknie podane gofry, są w stanie przemienić zwykły podwieczorek w niezapomnianą ucztę będącą marzeniem każdego łasucha. I my pozwólmy więc sobie na małe gofrowe szaleństwo. Gofrownice w dłoń!
Uwielbiane przez wszystkich łasuchów gofry to w żadnym razie nie wynalazek naszej doby, ale przysmak, jakim co ciekawe raczono się już wieki temu. Otóż przyrządzenie pierwowzoru gofrów przypisuje się naszym przodkom żyjącym w X wieku na terenie dzisiejszej Belgii. Były to wówczas niewielkie niesłodkie placki zrobione na bazie mąki jęczmiennej i owsianej, które pieczono nad paleniskiem w prototypie gofrownicy, będącej po prostu dwoma blaszkami wykonanymi z żeliwa. Trzy stulecia później gofry zaczęły zyskiwać znaną nam dziś charakterystyczną strukturę, gdyż do wypiekania zaczęto używać formy, która przywodziła na myśl plaster miodu. Od owej struktury wzięła się też niderlandzka nazwa gofra, czyli „wafel”, co oznacza fragment pszczelego ula.
Jedzone dawno temu gofry różniły się od siebie smakiem, co było związane z przynależnością do określonej grupy społecznej. Te o słodkim posmaku były zarezerwowane wyłącznie dla możnych, którzy dodawali do gofrowej receptury hojne dawki bardzo kosztownego w tym czasie miodu. Prawdziwa gofrowa rewolucja rozpoczęła się w drugiej połowie XIX wieku w Nowym Jorku, kiedy to dżentelmen nazywający się Cornelius Swarthout of Troy opatentował pierwszą gofrownicę. Od tego czasu gofry zaczęły zyskiwać ogromną popularność na całym świecie.
Począwszy od lat trzydziestych XX wieku każda rodzina amerykańska, belgijska, duńska, czy norweska rodzina (mieszkańcy tychże krajów uchodzą za największych amatorów gofrów, gdzie każdego roku zjada się ich niemożliwie wielką ilość) nie wyobrażała sobie pełnego wyposażenia kuchni bez gofrownicy. W tymże czasie zaczęły się również mnożyć liczne receptury na stworzenie najpyszniejszych gofrów o najdoskonalszej konsystencji. Zaczęto także wypiekać gofry o rozmaitych kształtach, choć najpopularniejszymi są po dziś dzień klasyczne prostokąty, kwadraty i te w kształcie połączonych ze sobą czterech serc.
Każdy kraj, w którym istnieją gofrowe tradycje, ma również własne triki na przyrządzanie idealnego ciasta do wypieku, jak i sposobów na podanie gofrów. Na skandynawskich stołach królują te w kształcie serc, podawane z konfiturami i kleksem kwaśnej śmietany. W Norwegii do powyższych składników dochodzi także lekko słodkawy brązowy ser brunost. W Belgii ubóstwia się gofry przygotowywane z ciasta drożdżowego, które polewa się klarowanym masłem i posypuje cukrem lub podaje z bitą śmietaną, polane karmelem, a także obsypane owocami. W Stanach Zjednoczonych ma się zaś wielką słabość do gofrów obficie oblanych masłem i syropem klonowym lub zaserwowanych z lodami, a także do ich wytrawnych wersji.
Gofry, w których dominuje waniliowa nuta i które pałaszuje się z dodatkiem owoców to deser, który łączy w sobie błogą łasuchową przyjemność, ale i dietetyczny rozsądek, jako że pozwala też na przyjęcie dawki witamin. Jeśli dodamy do ciasta cukier waniliowy i wspaniale aromatyczne ziarenka z laski wanilii, będziemy mieć pewność, że czekają nas niezwykłe doznania smakowe. Upieczmy nasze waniliowe gofry na wzór belgijski, a więc z ciasta z dodatkiem drożdżowego zaczynu oraz ubitej piany z białek, co nada im charakterystycznej konsystencji, sprawiając, że będą chrupiące na zewnątrz i puszyste w środku. Jedzmy je posypane cukrem pudrem i udekorowane super zdrowymi borówkami, malinami i granatowymi pestkami.
Czekoladowe gofry z karmelem i bananami
Kolejną niebywale smakowitą odsłoną gofrów jest ta, w której pojawia się czekolada, karmel oraz banany. Dodajmy do ciasta na gofry gorzkie kakao i nieco roztopionej w kąpieli wodnej gorzkiej lub mlecznej czekolady, co da nie tylko świetny efekt smakowy, ale również i wizualny. Następnie weźmy się za przygotowanie karmelu, którym polejemy gofry, a jaki dobrze zagra także i w wersji słonej. Ostatnim składnikiem dopełniającym dzieła jest udekorowanie smakowicie prezentujących się gofrów o czekoladowym smaku i odcieniu smażonymi bądź grillowanymi bananami.
Gofry w wytrawnej odsłonie z łososiem, kaparami i crème fraîche
Możemy również wziąć kulinarny przykład z Amerykanów i przygotować gofry w wytrawnej odsłonie. Jeśli chodzi o przepis, to postępujemy tak jak i w przypadku ich słodkiej wersji, omijając cukier, a zamiast niego dodając szczyptę soli, bazylii, czy oregano oraz pokrojone na niewielkie kawałki suszone pomidory. Możemy dodać do ciasta także trochę startego sera, na przyłkad aromatycznego parmezanu lub cheddara. Gofry podajemy polane crème fraîche lub zwykłą śmietaną oraz z wędzonym łososiem, kaparami, krążkami czerwonej cebuli i oprószone startym serem.
